Bir Seni Düşündüm, Bir de Kendimi

Bir seni düşündüm, bir de kendimi,
Geceyle gündüz gibi yan yana,
Biri yıldız, biri karanlık,
Ama ikisi de aynı gökyüzünde saklı.

Bir seni düşündüm, kalbim hızlandı,
Adını anınca dünya sustu,
Sanki rüzgâr bile nefesini tuttu,
Çünkü kalbim sadece sana vuruldu.

Bir de kendimi düşündüm, sensizken,
Eksik, yarım, savrulmuş bir dal gibi,
Sen olmadan ben ben değilim,
Ruhum yarıda, sesim suskun,
Yalnızlığımda adını mırıldanan bir şiir gibiyim.

Bir seni düşündüm, düşlerime konuk oldun,
Gözlerimde bahar, gönlümde umut oldun,
Bir de kendimi düşündüm yanında,
Ellerin ellerimde, kalbin kalbimde,
İşte o an, hayatımın en güzel hali oldun.

Bir seni düşündüm, zaman durdu,
Dakikalar saatlere, saatler yıllara dönüştü,
Bir de kendimi düşündüm, seninle,
Ve anladım ki, senin yanında geçen bir an,
Sensiz geçen bir ömre bedeldi.

Bir seni düşündüm, bir de kendimi,
İkimiz tek bir yolda yürürken,
Kalbimden taşan dualar hep sana,
Ve kendime: “Onu sakın bırakma.”