BU AYRILIKLAR NEDEN BİTMEDİ, NEDEN

Bu ayrılıklar neden bitmedi, neden,
Her yolun sonunda yine hüzün, yine sen.
Gözlerimde yorgun bir bahar saklı,
Gönlümde solmuş güllerden izler var.

Her veda, kalbime saplanan bir ok,
Her sessizlik, içimde yankılanan bir boşluk.
Sana uzanan ellerim titrer,
Ama dokunamaz artık, sadece hayale değer.

Bu ayrılıklar neden bitmedi, neden,
Aşkı en çok sevenler en çok acıyı çeken.
Zaman geçer, takvimler unutur belki,
Ama gönül, inadına her gün seni hatırlar.

Ne rüzgâr dindirebilir bu yangını,
Ne de yağmur silebilir gözyaşını.
Her damlada sen, her nefeste sen,
Kapanmaz bu yara, geçmez bu sızı.

Bu ayrılıklar neden bitmedi, neden,
Kalpler buluşurken dudaklar sustuğundan mı?
Yoksa biz, aynı gökyüzünde
Farklı yıldızlara bakmayı seçtiğimizden mi?

Ve şimdi,
Bir ben, bir de sensizlik var yanımda…
Bu ayrılıklar bitmiyor,
Çünkü sen hâlâ kalbimin tam ortasında.