Buğulu Gözlerin

Buğulu gözlerin var ya…
Baktıkça içimi ısıtan, söyleyemediklerimi anlayan,
Geceme ay, gündüzüme güneş olan…
O gözlerde kaybolmak, yeniden doğmak gibi.

Bir çift deniz gizli bakışlarında,
Dalgalar vuruyor kalbime her seferinde.
Ne zaman gözlerine dalsam,
Kendimi unutur, dünyayı unutur,
Sadece seni hatırlarım.

Buğulu gözlerin,
Bir masal anlatır bana,
Sessiz, ince, titrek bir melodiyle.
Kalbim dinler, ruhum ezberler,
Sonra da hep seni anar.

Bir gün susarsam, bil ki gözlerine dalmışımdır,
Bir gün kaybolursam, bil ki orada kalmışımdır.
Çünkü buğulu gözlerin,
Beni en çok olduğum yere götürür: sana.

Her bakışında saklı bir sır var,
Kimi zaman hüzün, kimi zaman umut.
Ama her defasında aşk var,
Her defasında ben varım, senin içinde.

Buğulu gözlerin…
Bir şiirden uzun, bir hayalden gerçek.
Bir ömre bedel, bir nefese sığmaz.
Ne yazsam az, ne anlatsam eksik.
Çünkü senin gözlerin,
Benim en derin susuşum,
Ve en büyük hayalimdir.