Cumhuriyet Destanı

Bir sabah doğudan bir ışık yükseldi,
Anadolu’nun yüreği yeniden dirildi.
Yıllar süren acı, gözyaşı, yangın,
Artık susmayacak milletin inancı,
Gözler umutla doldu o gün,
Zaferle yazıldı bir yeni gün.

Bir avuç yürekli insan çıktı yola,
Elleri nasırlı, yürekleri dosta.
Dağlar yankılandı “Ya istiklal!” diye,
Ankara’da bir meclis kuruldu geceye.
Kalemler tüfek gibi, sözler mermi,
Bir ulus doğdu küllerin derin yerinden yeniden diri.

Kocatepe’de dalgalandı al bayrak,
Rüzgârla yarıştı, coştu toprak.
“Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz’dir!” dedi bir ses,
Bir millet tek yürek, sonsuza nefes.
Her adımında özgürlük yankılandı,
Kurtuluşun adı Cumhuriyet anıldı.

Ve geldi o büyük gün, 29 Ekim,
Bir ulusun alnına yazıldı altın isim.
Meclis kürsüsünde gürledi ses:
“Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir!” dedi herkes.
Alkışlar arasında parladı bir güneş,
Yedi iklim dört bucak, duydu bu ses.

Artık efendiler yoktu başta,
Yalnızca halk, kendiyle barışta.
Köyde, kentte, okulda bir ışık,
Cumhuriyetle büyüdü her çocuk, her çiçek.
Kalemler konuştu, kitaplar açıldı,
Bilimin yolu sonsuza taşındı.

Kadınlar çıktı karanlıktan,
Eşitlik doğdu umutla bir anda.
Bir çift mavi göz, bir önderin düşü,
Her adımda yükseldi yurdun gücü.
“Benim en büyük eserim Cumhuriyet’tir,” dedi,
Ve biz emanet aldık o kutsal eli.

Yıllar geçse de değişmez sözümüz,
“Ne mutlu Türk’üm diyene”dir özümüz.
Her 29 Ekim’de kalbimiz aynı,
Göğsümüzde gurur, elimizde bayrağımız ayni.
Çocuklar koşar, marşlar söylenir,
Cumhuriyetle her kalp yeniden sevinir.

Ey Cumhuriyet, kutlu olsun günün,
Her daim sürsün özgürlük türkün.
Ata’nın izinde, bilimin ışığında,
Yürür bu millet onurla, şuurla.
Nice yüzyıllara, sarsılmaz imanla,
Yaşasın Cumhuriyet, sonsuza dek alnıyla!