DEMİR ATTIM YALNIZLIĞA ⚓

Demir attım yalnızlığa,
Ne bir rüzgâr var yanımda,
Ne de umut yüklü bir gemi…
Sessizlikten dokunmuş bir denizde
Kendi içime sürükleniyorum ağır ağır.

Gökyüzü uzak, yıldızlar suskun,
Ay bile yüzünü saklamış geceden.
Bir ben varım,
Bir de kalbimde yankılanan
Yarım kalmış şarkılar.

Demir attım yalnızlığa,
Çünkü limanların hiçbiri bana dost değil.
Gittiğim her şehirde
Sokağının adını aradım,
Bulamayınca kendi içime dönmeyi seçtim.

Dalgalar vuruyor içimin kıyılarına,
Her biri bir hatıra getiriyor peşimden:
Bir gülüşün,
Bir bakışın,
Bir “gitme” diyemeyişin.

Demir attım yalnızlığa,
Çünkü beklemek yoruyor insanı.
Her gün başka bir sabaha uyanmak
Ama aynı boşluğu taşımak
İçimde derin bir yarık açıyor.

Biliyorum,
Bir gün yine açılacak bu gemi,
Belki fırtınalara, belki güneşlere…
Ama bugün değil.
Bugün, kalbim bir limana muhtaç,
O liman da sensin.

Ve o güne kadar
Demir attım yalnızlığa.