Gözlerin Zifir Karanlık

Gözlerin…
Zifir karanlık bir gecenin koynunda gizli,
Ne ay var içlerinde, ne yıldız,
Sadece bana bakan dipsiz bir uçurum…

Her baktığımda düşüyorum içine,
Yandıkça daha çok yanmak isteyen ateş gibi,
Karanlığına alışamayan gözlerim,
Hep seni arıyor, hep sana esir.

Gözlerin,
Beni korkutuyor belki,
Ama aynı zamanda yaşatıyor.
Karanlık diyorum, ama o karanlıkta
Ruhumun ışığını buluyorum.

Sen sustuğunda, gözlerin konuşuyor,
Her bakışında binlerce şiir saklı.
Benim dilim söyleyemezken,
Senin gözlerin yüreğime fısıldıyor:
“Seviyorum…”

Zifir karanlık dedim ya,
Aslında en güvenli limanım onlar,
Çünkü ne kadar koyu olursa olsun
O gözlerde kaybolmak bile huzur.

Ey sevgilim,
Gözlerinle bak bana,
Bırak dünya sessiz kalsın,
Bırak bütün yollar karışsın,
Senin gözlerinde kaybolmaya razıyım,
Çünkü bilirim, karanlığında bile
Bana ait bir ışık var.